مقاله بررسی توانایی نامیدن در مواجهه در افراد

 دچار آسیب مغزی تروماتیک TBI

نویسندگان: احسان همتی، داود سبحانی راد ، محمد رضا احصائی، حمیده قائمی، نجمه مردانی

چکیده

هدف:
در حوادثی که منجر به آسیب مغزی می شود، قشر پره فرونتال نسبت به قسمت های دیگر مغز بیشتر در معرض خطر قرار دارد و در نتیجه باعث بد عملکردی در سطوح بالای شناختی و کارکردهای اجرایی از جمله زبان و فرآیند بازیابی واژه می شود. پژوهش حاضر به بررسی و ارزیابی توانایی نامیدن در مواجهه در بیماران آسیب مغزی تروماتیک می پردازد.
روش بررسی:
این مطالعه مقطعی توصیفی ـ تحلیلی روی20 بیمار (10 مرد و 10 زن)، 18 تا 45 ساله انجام شد. از آزمودنی ها تست ارزیابی مختصر وضعیت شناختی گرفته می شد که باید نمره ی بالای20 را کسب می کردند و سپس با آزمون نامیدن فارسی مورد ارزیابی قرار می گرفتند. تمامی بیماران به روش نمونه گیری در دسترس از بیمارستانشهید کامیاب مشهد انتخاب شدند.
یافته ها:
یافته های نشان دادند که میانگین پاسخ های صحیح بدون راهنمایی 87/9، پاسخ های صحیح با راهنمایی معنایی 3/3، پاسخ های صحیح با راهنمایی آوایی 1/2، پاسخ های غلط 4/8، بدون پاسخ 2/8  و میانگین مجموع پاسخ های صحیح 92/4 است که نشان از این دارد که راهنماییهای معنایی بیشترین تاثیر را در بین انواع راهنمایی ها دارد. همچنین میانگین شبه واژه های معنایی 4/5 و شبه واژه های واجی 0/4 بود.
نتیجه گیری:
ناهمسویی پژوهش حاضر با سایر تحقیقات به شدت اختلال در جمعیت مورد مطالعه و تعریف از فرایند نامیدن برمی گردد. شدت اختلال نامیدن در بیماران آسیب مغزی تروماتیک خفیف و متوسط، از نوع خفیف می باشد. پاسخ های اشتباه آزمودنی ها، بیشتر از نوع شبه واژه های معنایی بود. از این رو برای بازیابی واژه در این بیماران، راهنمایی معنایی می تواند کمک مؤثری باشد و می تواند به عنوان راهبرد درمانی معرفی گردد.

کلیدواژگان

نامیدن در مواجهه؛ آسیب مغزی تروماتیک؛ زبان

دوفصل نامه علوم پیراپزشکی و توانبخشی، دوره 3، شماره 1، بهار 1393، صفحه 61-67