"تأثیر روش آواز آهنگین برکیفیت گفتار کودکان درخودمانده"

نویسندگان: دکتر ندا فردوسی و همکاران

هدف

: درخودماندگی اختلالی تحولی است که مشخصة آن وجود ناهنجاری در رفتار اجتماعی، زبان و شناخت است. با وجود آنکه بیش از 25 درصد کودکان درخودمانده بی کلام هستند، اما برای بهبود وضعیت کلامی آنها هنوز راهکارهای مداخله ای و بالینی کافی ارائه نشده است. این پژوهش اولین بار براساس خصوصیات نوایی زبان فارسی، تأثیر روش آواز آهنگین را با اقتباس از مدل آلبرت، هلم واسپارکس ( 1973 ) طراحی وتأثیر آن را بر کیفیت گفتار این کودکان بررسی کرده است. از آنجاکه تأثیراین روش بر سایر زبانها اثبات شده، هدف این پژوهش آن است که با اجرای این روش، گامی درجهت تسهیل مشکلات گفتاری کودکان درخودماندة فارسی زبان برداشته شود.

روش : این پژوهش ازنوع کاربردی و نیمه تجربی است. پس از پژوهش آزمایشی که روی یک کودک درخودماندة 10 ساله به صورت موردی و در مدت یک ماه انجام شد و نتایج مؤثری به دست آمد، 13 نمونه (نُه نفر بی کلام) درمرکز اوتیسم اصفهان به صورت نمونة دردسترس انتخاب شدند. شاخصهای کیفیت گفتار آنها شامل میانگین طول پارهگفتار، تعداد فعل، سرعت گفتا رتوصیفی و درصد پژوا ک گویی به صورت مصاحبة مستقیم و آوانگاری نمونه های گفتاری محاسبه و رشد مهارتهای گفتاری و زبان بیانی آنها نیز با آزمون سنجش رشد نیوشا ارزیابی شد. همة شاخص ها دوبار به صورت پیش آزمون و پس آزمون بررسی و تحلیل آماری شدند و هر آزمودنی به عنوان کنترل خودش ارزیابی شد. شایان ذکر است که روش آواز آهنگین به مدت چهار ماه و در قالب 48 جلسة 20 تا 30 دقیقهای (سه روز درهفته) اجرا شد.

یافته ها: بعد از اجرای روش آوازآهنگین، شاخص های کیفیت گفتار پیوسته، میانگین طول پاره گفتار،تعداد فعل،  سرعت گفتارتوصیفی به صورت معنا داری افزایش p=) 0/001 ) و درصد پژواک گویی یا اکولالیا به صورت معنا داری کاهش یافت .(p=0/007)پیشرفت مهارتهای گفتاری و زبان بیانی کودکان نیز درآزمون رشد نیوشا چشمگیر بود.

نتیجه گیری: روش آواز آهنگین بر شاخصهای کیفیت گفتارکودکان درخودمانده تأثیرمثبت دارد، بنابراین توصیه می شود از این روش به عنوان یکی از درمانهای مکمل درگفتاردرمانی این کودکان استفاده شود.

کلیدواژه ها

: درخودماندگی (اوتیسم)، روش گفتاردرمانی آواز آهنگین، خصوصیات نوایی زبان

دانلود مقاله تأثیر روش آواز آهنگین برکیفیت گفتار کودکان درخودمانده

فصلنامه تازه های علو م شناختی،سال

15 ، شماره 3، پاییز۱۳۹۲